Koude Oorlog Propaganda

    Conclusie

    De koude oorlog was een mentale oorlog, een oorlog tussen ideologieën die binnen de eigen grenzen van de betreffende landen moest worden uitgevochten. Door de constante dreiging van totale vernietiging moesten de grootmachten er zeker van zijn dat hun volk nog wel aan hun kant zou staan. De Sovjet-Unie en de Verenigde Staten hebben dan wel dezelfde media tot hun beschikking gehad, hun gebruik daarvan verschilde.
    In Amerika waren het veelal individuele mensen en bedrijven die voor propaganda zorgden. Denk daarbij aan schrijvers en filmmaatschappijen. Daar moet bij worden gezegd dat de overheid van de Verenigde Staten in een zekere mate censuur toepaste, in de vorm van de Hollywood Blacklist en de andere communistenvervolgingen in de jaren ’50. Dit werd echter vooral in het begin van de koude oorlog gedaan, in tegenstelling tot de Sovjet-Unie, die, met een lichte uitzondering van de regeerperiode van Chroestsjov, constant een zware censuur toepaste op alle media. Er mocht niets slechts worden gezegd over het Moederland, wat het belangrijkste punt was in de Russische propaganda.
    Waar de Amerikanen de communisten afbeeldden als een directe bedreiging voor de vrijheid, het geloof en de mensenrechten, daar wezen de Russen meer op de fouten die Amerika maakte, en op het grote contrast van de Russische welvaart en de Amerikaanse ongelijkheid. De Sovjet-Unie was een stuk minder agressief tegenover hun tegenstander dan de Amerikanen, ze geloofden in hun ideologie en wisten dat er geen bedreigingen mogelijk waren, terwijl de Verenigde Staten de communistische expansie vreesden, een angst die ze in het begin op een zeer agressieve manier uitten in hun propaganda, alhoewel ze later subtieler te werk gingen. Beide landen beeldden zowel hun eigen burgers als de vijand af als stereotypen en gebruikten herkenbare personages zoals de dikke kapitalist en de Russische soldaat.
    Een overeenkomst tussen de propaganda van de twee landen is de doelgroep waarop het was gericht: de meeste propaganda van zowel de Sovjet-Unie als de Verenigde Staten was bedoeld om de gemiddelde burger te overtuigen. Het werd dan ook met massamedia verspreid zodat het zoveel mogelijk mensen zou bereiken. Verder was er weinig propaganda speciaal gericht op bevolkingsgroepen als vrouwen e.d. Wel probeerden beide grootmachten de mensen van jongs af aan te beïnvloeden, door bijvoorbeeld stripboeken en tekenfilms.
    Het is onduidelijk of de verschillen in de propaganda bepalend waren voor de loop van de koude oorlog. In ieder geval heeft het de visie van de bevolking op de grootmachten sterk beïnvloed en op die manier bijgedragen aan de ideologische strijd die in duizenden mensen leefde die durfden te twijfelen aan de superioriteit van hun vaderland.